BedtimeStories: even in een andere wereld

Katarina JusticEen glinstering in de ogen of een onvervalste schaterlach. Dat zijn de ‘cadeautjes’ waarvoor Katarina Justic vrijwel iedere week komt voorlezen in het Juliana Kinderziekenhuis. Dankzij haar Bedtime Stories vergeten patiëntjes even dat ze ziek zijn.

Het is een opvallend schouwspel: een vrouw met een rode pet duwt een zware koffer op wieltjes voor zich uit in het JKZ. Het is Katarina Justic, actrice van beroep. Fans van Onderweg Naar Morgen zullen haar ongetwijfeld herkennen als Shirina, het personage dat ze jarenlang vertolkte. Tegenwoordig speelt Katarina vooral in het theater. En in de verpleegkamers van het JKZ. “Want goed voorlezen is óók acteren. Maar dan voor een heel klein publiek”, zegt ze.

Het is niet voor niets dat Katarina auditie moest doen voor ze namens Bedtime Stories mocht gaan voorlezen in het JKZ. “De stichting werkt alleen met professionele acteurs en actrices. Die zijn het gewend om in een rol te kruipen. En ze hebben gevoel voor taal. Het is ons doel om taal en verhalen te brengen bij kwetsbare mensen in onze samenleving. Dat kunnen dementerende ouderen zijn, maar ook zieke kinderen. Ik vind het geweldig dat ik hier zo vaak mag komen voorlezen.”

Katarina gebruikt de boeken uit haar koffer, maar verzint ook regelmatig zelf verhalen. Dat doet ze samen met de kinderen. “Ik heb altijd dobbelstenen bij me. Hierop staan afbeeldingen die het onderwerp van het verhaal bepalen. Dat maakt veel creativiteit los bij kinderen.”
In de koffer liggen naast de boeken en dobbelstenen ook spelletjes, autootjes en bellenblaas. “Ieder kind heeft behoefte aan iets anders. In de boekenkast zit altijd wel iets wat ze leuk vinden. Zo zijn veel tieners dol op het moppenboek. En ik ben natuurlijk niet alleen: Tinus de muis (zie foto) doet het altijd goed.”

“De poppendokter, mini-Tesla’s, een groot Sinterklaasfeest … er gebeurt veel in het Juliana Kinderziekenhuis”, zegt Katarina tot slot. “Het is mooi om daar onderdeel van te zijn. Het is niet leuk om in het ziekenhuis te liggen. Als je dan kunt helpen om het ziek zijn even te vergeten, is dat heel waardevol.”